Umut verip güven aşılayıp da yarı yolda bıraktığın insanın gönül sadakasını iki dünyada da veremezsin.

Hz. Muhammed s.a.v

*

Kral, dondurucu bir kış mevsiminde gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu:

“Üşümüyor musun?”

Muhafız:

“Ben alışkınım kralım” dedi.

Kral:

“Olsun, sana sıcak tutacak bir elbise getirmelerini emredeceğim” dedi ve gitti.

Ancak bir süre sonra o emri verdiğini unuttu…

Ertesi gün duvarın dibinde muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler, ama muhafız duvara bir şeyler karalamıştı.

Duvarda şunlar yazıyordu:

“Kralım, soğuğa alışkındım, fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!”

*

Türlü vaatlerle, insanları bekleterek, bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmeyin. Çünkü insan bekletildikçe değişir. Beklettiğiniz kişi hakkınızda telafisi imkânsız olumsuz düşüncelere girer.

Önce umudu öldürürsünüz…

Ardından sevgi, saygı, güven ölür.

Dostluk ölür, muhabbet Ölür...

Sevgiyle Kalın...