İlber Ortaylı Hocam yazmış,
“Osmanlı diye insan yoktur, Türk vardır, Çerkez vardır, Kürt vardır, Laz vardır, Gürcü vardır ama Osmanlı yoktur.
Osmanlı olunmaz.
Osmanlı doğulur, Onun için de "Osmanoğulları’ndan” olmanız gerekir.
Yani?
Yani Osmanlı millet değil ailedir.
Kendi soyunu inkâr edip de taht sahibinin soyunu benimsemek bir tek bizim ülkemizde görülüyor sanırım.
Kimliğini yitirip bir aile adının boyunduruğu altına girmeye heves edenlerin vecizesi.
Ancak kul köle olmayı bilenlerdir bunlar.
Cahilce “Osmanlıyım” diyenler, bunları bilmek zorundadır.
* * *
Osmanlıdan Atatürk Cumhuriyetine geçişte, bakın ülkemizin gerçekleri nelerdi?
* Nüfus 12 milyon dolaylarındaydı,
* Bu nüfusun 11 milyonu köyde yaşıyordu.
* 40 bin köyün 38 bininde okul yoktu.
* Traktör yoktu; Hititlerden kalma kağnı ve kara saban kullanılırdı.
* 5 bin köyde sığır vebası vardı.
* Hayvanlar da insanlar da kırılıyordu.
* Yaklaşık 2 milyon sıtmalı, 1 milyon frengili ve 3 milyon trahomlu insan vardı.
* Anadolu’da ; verem, tifüs, tifo salgını kol geziyordu;
* Doğan her iki bebekten biri (AS: bizdeki bilgilere göre her 5 bebekten biri) 1 yaşına gelmeden ölüyordu;
* Ortalama yaşam süresi 40 yıl kadardı.
* Doktor sayısı 337, ebe sayısı 136, eczacı sayısı 60 idi.
* Diplomalı diş hekimi yoktu.
* Limanlar, madenler, demiryolları yabancılara aitti.
* Toplam sermayenin yalnızca %15’i Türk sermayesi sayılabilirdi.
* Osmanlı’dan Cumhuriyet’e miras kalan yalnızca dört fabrika vardı,
* Hereke ipek, Feshane yün, Bakırköy bez, Beykoz deri…
* Elektrik yalnızca İstanbul, İzmir ve Tarsus’ta vardı. Otomobil sayısı 1500 kadardı…
* Kadın, insan değildi.
* Veremle boğuşan halk, ahırda yatarken; Osmanlıcıların yere göğe sığdıramadıkları Abdülhamid Han Hazretlerinin (yaş olarak tümü “çocuk” sayılacak 16 karısı vardı: Nazikeda, Safinaz, Dilpesent, Peyveste, Nazlıyar, Bidar, Mezide, Emsalinur…..
* Osmanlıcıların “dedemiz” dedikleri Abdülmecid’in de 22 karısı vardı.
* Tiyatro yok, müzik yok, resim yok, heykel yok, spor yoktu.
* Arkeolojik eserler, öyle gizli saklı değil, padişahların hediyesi olarak ya da çalınmış, gemilerle, trenlerle Avrupa müzelerine götürülmüştü.
* Takvim ve zaman birliği de yoktu;
* Kimisi güneş batarken ‘Grubi Saat’i esas alıyor, güneşin battığı anı 12.00 kabul ediyordu,
* Kimisi güneşin tümüyle battığı ‘Ezani Saat’i esas alıyordu; kimisi ‘Zevali Saat’i kullanıyor, güneşin en tepede olduğu anı 12.00 kabul ediyordu.
* “Saat kaç?” diye sorduğunda, her kafadan bir ses çıkıyordu.
* Kimisi ‘Hicri takvim’ kullanıyor, kimisi ‘Rumi Takvim’ kullanıyordu.
* Kimisinin Şubat’ı kimisinin Aralık’ına denk geliyordu.
* Herkes aynı zaman dilimindeydi ama, farklı aylarda, farklı saatlerde yaşıyordu!
* Dirhem, okka, çeki, arşın, kulaç, fersah vardı.
* Ne Orta çağdan kalma ağırlık ölçüleri dünyaya ayak uydurabiliyordu, ne de uzunluk ölçüleri…
* “Osmanlı’dan Cumhuriyet Türkiye’sine kalan borç 85 milyon Lira (600 ton altın) civarındaydı.
* * *
* Erkeklerin yalnızca yüzde 5’i, kadınların binde 5’i okuma – yazma biliyordu.
* Okur-yazar erkeklerin çoğunluğu, subay veya gayrimüslimdi.
* Okul yaşı gelen her dört çocuktan zaten üçü okula gitmiyordu.
* Toplam, 4894 ilkokul, 72 ortaokul ve yalnızca 23 lise vardı. * Öğretmenlerin üçte birinin, öğretmenlik eğitimi yoktu.
* Ülkedeki liselerin tümünde salt 230 kız öğrenci kayıtlıydı.
* Tek üniversite vardı, Darülfünun, medreseden halliceydi.
* Ülke bilim ve fenden çoook uzaktı.
* 600 yıl boyunca Türkçe’nin ırzına geçilmiş, konuşulan dile Osmanlıca denilmişti. Arapça, Farsça, Fransızca, İtalyanca kelimeler, Levanten terimler dilimizi istila etmişti. Kelimelerin yalnızca yüzde 5 kadarı Türkçeydi.
* Arap alfabesiyle Türkçe yazmaya çalışıyordu.
* “Harf devrimi yapıldı, bir gecede cahilleştirilip, köpekleştirildik.”
falan deniyor ya; İbrahim Müteferrika’dan başlayarak 150 yılda basılan toplam kitap sayısı kaçtı biliyor musunuz?
Yalnızca 417’ydi ki, zaten, ülkeye matbaayı getiren Abraham Müteferrika da Macar kökenli bir devşirmeydi.
* Oysa Gutenberg’in çalışan ilk matbaasından sonra, yani 1453’ten 1850’ye dek 400 yılda Avrupa’da 8 milyon kitap basılmıştı…
* Voltaire, bir kitabında şu belirlemeyi yapmıştı: İstanbul’da bir yılda yazılanlar, Paris’te bir günde yazılanlardan daha azdır!
* Ve neymiş efendim, mezar taşlarını okuyamaz hale gelmişlermiş!
Böyle saçma bir sav olabilir mi? Sen önce adam gibi, nesnel bilgi veren iki kitap oku da Dünyadan haberin olsun…
Üretebil, üretime katkıda bulunabil. Asalak toplumların sonu malum…”
