Evet arsız, yüzsüz, utanmaz bir toplum olduk.
Daha da acısı duyarsız ve de bencil bir toplum olduk.
Bana dokunmayan yılan bin yaşasıncı bireyler olduk.
Örnek mi?
Bolu Kartalkaya Otellerinde konuklayanların hal ve davranışları.
Gazetelerde okumuş, televizyonlarda görmüşsünüzdür.
78 kişi öldü, onlarca kişi yaralandı Bolu Kartalkaya’da…
Yanan otelin dumanları tütüyor hâlâ…
Ama bizim insanımız 78 kişinin ölümüne neden olan otelin önünde kayak yapıyor. Düşüyor, kalkıyor, basıyor kahkahayı.
Şarkılar, türküler söylüyor.
Kendilerini ikaz edenlere “…Ama efendim biz de kaldığımız otellere bir dünya para verdik!” diyorlar.
Tamam verdiniz de kafanızı kaldırdığınızda yanan o oteli, orada daha birkaç gün önce çırpına çırpına ölen 78 kişiyi anımsamıyorsunuz be kardeşim.
Yüreğiniz, vidanınız nasıl el veriyor da çok büyük acıların yaşandığı, tabut tabut ölülerin çıktığı öyle bir otelin önünde kahkahalar ata ata kayak yapıyorsunuz?
Ya da kaldığınız otelin restoranlarının pencerelerinden o oteli göre göre zıkkımlanıyorsunuz.
… …
Çocukluk yıllarımı anımsıyorum.
1950’li 60’lı ve 70’li yılları…
Mahallemizde bırakın evimize bitişik komşuyu, birkaç sokak ötedeki komşularımızın acısını paylaşmak için her türlü tavır ve davranışımıza dikkat eder, özen gösterirdik.
Komşularımızın acısını kendi acımız kabul ederdik.
Radyolarımızı açmazdık, radyolarımızı!
Ya şimdi?
Şimdi öyle mi?
Vur patlasın, çal oynasın!
Daha birkaç gün önce 80’e yakın kişi bağıra bağra öldü sizin kahkahalar atarak kayak yaptığınız ortamda…
Onlarca aile yok oldu.
… …
Ne oldu bize böyle?
Nasıl da duyarsız bir toplum olduk böyle…
Yazık, çok yazık…
