Çorum Belediyesi Kültür Yayınlarından hüseyin Çırakman’ın “Bir Damla Suyum” kitabının 146. sayfasındaki “Madımak” şiirinin aslı ve tamamı (altı kıtası) aşağıdaki gibidir.
Madımak
Kızlar size müjde, çıktı madımak
Bıçağı eline al, toplamaya bak
Çift fistan üstüne bir de önlük tak
Çık harman yerine sallan bir zaman
Madımak yiyenin kesilir hızı
Başına toplamış gelini, kızı
Yaprağı yeşildir, kökü kırmızı
Yiyenler tadına doymaz madımak
Madımak yaylanın yolunda biter
Günün dönümünde mevsimi yeter
Gurbette olanın burnuna tüter
Yaz kış eğlencemiz sensin madımak
Toplayıp da bir tahtada kıyarlar
Temizleyip bir selede yuyarlar
İçine de biraz bulgur koyarlar
O zaman lezzetin artar madımak
Yakarlar ocağı, odun atınca
Dürüm dip iki elinle tutunca
Bir de sarımsaklı yoğurt katınca
Artık lezzetine doymam madımak
Sefil Hüseyin’im kısmetin arar
Sıcak yiyene pek fazla yarar
Güzeller bohçe edip beline sarar
Değdiği yeri hiç incitmez madımak
Molla İzzet’ın babası Gafur Hoca Osmancık Caddesi üzerindeki Selimiye camiinde kırk yıl hiç ücret talep etmeden (almadan) ve hiç aksatmadan gönüllü imamlık yapmıştır.
Çaygeçe’nin bu güzide insanı Gafur Hoca ve oğlu Molla İzzet unutulur mu?
*Gıdı gıdıcı Safiye Teyze
Çaygeçe’de “sınıkçı” diye ün yapmış, Molla İzzet’in kız kardeşi, mahallenin ‘kırık çıkıkçısıydı Safiye Teyze.
Safiye Teyze, kırık ve çıkıkları için kendisine gelenleri kendi evinin yakınındaki bakkala gönderir, “üç yumurta al, bir de gıdı gıdı al” derdi.
“Safiye Teyze yumurtayı anladık da, gıdı gıdı nedir?” diye soranlara:
“Sen bakkala söyle o verir” der, gıdı gıdıyı açıklamazdı. Sonra “Hasta burda otursun, siz gidin alın” derdi.
Yumurta ve gıdı gıdı almaya gidenler evden çıkınca hasta ile konuşur, güzel sözler söyler, sardığı kırık ve çıkıkların hepsinin iyi olduğunu anlatır, hastaya güven verir, psikoloji olarak rahatlatırdı. Yumurta ve gıdı gıdı gelince, yumurtanın akını çeşitli karışımlarla karıştırır, kan oturmuş yerleri de hastaya göstermeden avuç içine aldığı gıdı gıdı ile hafif çizerek kanatır, kırık kemiği birleştirerek veya çıkığı yerine oturtarak, sonra sıkıca sarardı.
Safiye Teyze jilete “gıdı gıdı” derdi. Bakkala “gıdı gıdı vereceksin” deyince jilet vreceğini anlardı bakkal. Safiye Teyze’ye:
“Jilet desem, hasta ‘benim etimi mi kesecek acaba’ diye düşünür, belki de korkar kaçar” diye anlatırdı. “Jileti avucumun içine alıyorum, hastaya göstermeden ucunu hafifçe kol veya bacaktaki kan oturmuş yerlere değdiriyorum, pis kanın dışarı atılmasını sağlıyorum. Bak gıdı gıdı yapıyorum diye de hastanın gönlünü alıyorum. Herhalde dikkat etmişsinizdir nasıl yaptığımı...” diye açıklardı.
Çageçe’nin “sınıkçı” Safiye Teyzesi ve onun gıdı gıdısı unutulur mu?
*Davudi esli Muttalip
Muttalip Çaygeçe’nin kabadayılarındandı. Kabadayı dediysem yaramazlığıyla değil; dürüstlüğü, mahalleyi kollayıp gözetleyerek sahiplenmesi, iyi ve samimi verileri ile meşhur abadayı idi Muttalip.
Kendisi Belediyede memurdu. Kimseden korkmayan, gözünü budaktan sakınmaz ‘gözü kara’ birisiydi. Resmi görevi dışında zamanını Yazı Çarşı’daki Atalımlar’ın kahvede oyun oynayarak geçirirdi. Gecenin on ikisinde kahveler kapanınca Selimiye sokaktaki evine giderken komşuların kapılarını kontrol eder, açık kalmış kapıları kapatır, adeta sokağı bekçiliğini yapardı.
(SÜRECEK)
