Cahil yanıldığın nerden bilecek
Kalbinin kirini nasıl silecek
Elbet bir gün aklı başa gelecek
Tavşan karşı dağa geçtiği zaman
*
Ne topluma ne kendine yararı
Ölçmeden biçmeden alır kararı
Ne karını bilir ne de zararı
Hesap defterini seçtiği zaman
*
Küçücük dağları yarattım sanır
Ne küçüğü sever, ne büyük tanır
Kasıntıdan gönül dostu utanır
İki bardak bira içtiği zaman
*
İpliksiz iğneyle kumaş dikilmez
Tarlayı sürmeden tohum ekilmez
Cahillerin muhabbeti çekilmez
Kendi kıymetini biçtiği zaman
*
Bir selam verince borçlu çıkarsın
O konuşur sen ağzına bakarsın
Afrasından tafrasından bıkarsın
Kanat takıp göğe uçtuğu zaman
*
Muhtaç olma muhannetin taşına
Her fırsatta alır vurur başına
Öğüdün tembihin hepsi boşuna
Susmak bilmez ağzın açtığı zaman
*
Aydınlı cahili çok iyi tanır
Cahil ki her şeyi bilirim sanır
Yüksüz eşşek gibi anır ha anır
Yularını kırıp kaçtığı zaman
ÜÇ ŞEY BANA DERT OLDU
Şu ülkede üç şey bana dert oldu
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
Yüreğime oturuşu sert oldu
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
***
Biri kazancıma geldi oturdu
Biri çaldı çırptı aldı götürdü
Üçü birden memleketi batırdı
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
***
Birisi elinde satır sallıyor
Biri çete, biri hırsız kolluyor
Biri ses edeni hapse yolluyor
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
***
Biri kalemini vermiş kiraya
Biri yaranmada kaçak saraya
Her üçü de merhem olmaz yaraya
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
***
Birisi der hem paşayım hem beyim
Birisi der ben devletim, her şeyim
Ellerinde köle miyim, ben neyim?
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
***
Aydınlı bunların garazı bize
Hayat zindan oldu can üze üze
Bir derdim var ise çıkardı yüze
Bir haksızlık bir adalet bir hukuk
GÖNÜL
Sakın önden kaçıp arkadan vurma
Hakkı kutsal bilip geriye durma
İncinsen de insan kalbini kırma
Kırdığın kalplere gir de gel gönül
*
İnsanlar içinde ayırım yapma
Doğruyol dururken eğriye sapma
Arifi örnek al cahilden kapma
Arifin hatırın sor da gel gönül
*
Varıp bir zalimin toruna düşme
Hesapsız işlerin sonuna şaşma
Hakkına razı ol sınırı aşma
Aşarsan sınırda dur da gel gönül
*
Gidenin ardından sakın söz etme
Dalkavuktan yalakadan hazetme
Yaraya merhem sür, gönül naz etme
Kanayan yarayı sar da gel gönül
*
Ali’nin hakkını Veli’ye verme
Zalimi övüp de mazlumu yerme
Rızasız bahçenin gülünü derme
Kendi bahçe gülün derde gel gönül
*
Erdemli yaşamak insanın işi
Bunu daim rehber almalı kişi
Hak için arama üç ile beşi
Hak için dağları yarda gel gönül
*
Sen sen ol da öksüz yetim kandırma
Onu görüp yönün öte döndürme
Yuvaları yıkıp ocak söndürme
Çaresize merhem sür de gel gönül
*
İnsan isen insanlıktan ırama
Mecliste kem deme, eli karama
Ellerin gözünde mertek arama
Kendi ayıbını, gör de gel gönül
*
Aydınlı gönlünü açtı aleme
Doğruyu, yanlışı aldı kaleme
Oluru olmazı dile dolama
Her işin aslına, erde gel gönül