Doksan üç yılında yakıldı ateş
Sönmedi Sivas’ta közümüz bizim
O gün utancından karardı güneş
Sevgi, insanlıktı kozumuz bizim
***
Zalimlerle doldu koca bir meydan
Hedefinde vardı bir avuç insan
Oysa bizim için kutsaldı her can
Sevgi hamurundan özümüz bizim
***
Ölüm fermanı var kanlı ellerde
Ölenler yaşıyor tüm gönüllerde
Bin yıl geçse söylenecek dillerde
Çalacak Sivas’ta sazımız bizim
***
Bir yobaz sürüsü kalktı yürüdü
Madımak üstünü duman bürüdü
Yetkililer sağır, devlet körüdü
Görmeyen gözlere sözümüz bizim
***
Koca Pir Sultan’ı örnek alırız
Zalimin zulmüne karşı geliriz
Yaşam hakkı kutsal böyle biliriz
Barış üstünedir tezimiz bizim
***
Aydınlı gidenle geri gelinmez
Elin kana batırarak gülünmez
Sanman bu gidişin sonu alınmaz
Bir gün ak olacak yazımız bizim
