Doksan üç yılında yakıldı ateş

Sönmedi Sivas’ta közümüz bizim

O gün utancından karardı güneş

Sevgi, insanlıktı kozumuz bizim

              ***

Zalimlerle doldu koca bir meydan

Hedefinde vardı bir avuç insan

Oysa bizim için kutsaldı her can

Sevgi hamurundan özümüz bizim

              ***

Ölüm fermanı var kanlı ellerde

Ölenler yaşıyor tüm gönüllerde

Bin yıl geçse söylenecek dillerde

Çalacak Sivas’ta sazımız bizim 

              ***

Bir yobaz sürüsü kalktı yürüdü

Madımak üstünü duman bürüdü

Yetkililer sağır, devlet körüdü

Görmeyen gözlere sözümüz bizim

              ***

Koca Pir Sultan’ı örnek alırız

Zalimin zulmüne karşı geliriz

Yaşam hakkı kutsal böyle biliriz

Barış üstünedir tezimiz bizim

              ***

Aydınlı gidenle geri gelinmez

Elin kana batırarak gülünmez

Sanman bu gidişin sonu alınmaz

Bir gün ak olacak yazımız bizim