Gazi Sezgin, Çorum Üçköy 1956 doğumluydu. Yurdun değişik yerlerinde ilköğretim öğretmeni olarak görev yaptı. Son görev yeri, İstanbul İkitelli İlköğretim Okuluydu. Devamında aynı okula İlköğretim Müdürü oldu. İyi bir yurtsever, idealist bir öğretmendi. Çalışkandı, herkesin mesai günü saat 17.00’ye geleceği sırada gözü saatte iken, o müdürlüğünün ilk yılında Pazar günleri bile çalışıyordu.
Bir Pazar günü öğrenci kayıtları sırasında 31 Ağustos 2000 yılında geçirdiği kalp krizi sonucu aramızdan çok erken ayrıldı.
Ondan geriye güzel dostluğu, eskimeyen anıları ve baskıya hazır yazılmış matematik kitapları kaldı.
23. Ölüm yıldönümünde, bitmeyen dostluğumuza, idealist ve güzel insan olmanın anısına saygıyla yazılan bir şiirdir.
IŞIK YAKMAK İSTERDİN (*)
Öğretmenim ışık vardı yüzünde
Hile yoktu arı duru sözünde
İnsanlık mayası vardı özünde
Uygarlığa çivi çakmak isterdin
***
Sınıfında tomurcuklar açtıkça
Her öğrencin okumaya geçtikçe
Her biri karadan akı seçtikçe
Yarına umutla bakmak isterdin
***
Köy, şehir, kasaba eğitim verdin
Çetin koşullara göğsünü gerdin
Ülkem karanlıkta kalmasın derdin
Karanlığa ışık yakmak isterdin
***
Öğretmenim duygu, coşku doluydun
Yurdumuzun en lekesiz eliydin
Cehaleti yutan bilgi seliydin
Taşıp yatağından akmak isterdin
***
Aydınlı’yım ecel şerbetin tadıp
Bizi sensiz koydun zamansız gidip
Her bir öğrencini bir yıldız edip
Ülkenin göğsüne takmak isterdin
*Bu şiir 24 Kasım 2001 tarihli Cumhuriyet Gazetesi S. 15’de Gazi Sezgin anısına yayınlanmıştır.
Gazi Sezgin
