Bir çocuğun gülüşüyle başlar bir annenin sabahı. Henüz gözünü açmadan, içten içe hisseder o sesi, o neşeyi. Çünkü anne olmak, bir kalbi başka bir bedende taşımaktır. Kendi ruhunun bir parçasını başka birinin hayatına emanet etmektir.
Sabahın serininde uyanırsın bizden önce,
Evlat düşer kalbine, derinden sessizce.
Güneş doğmadan bil ki başlar ana duası,
Bir tek dileği var: O mutlu kalsın, yeter.
Kendi uykusunu asar askıya senelerce,
Bir çorbanın buharında saklar sevgiyi.
Kimse görmez, kimse bilmez çoğu zaman,
Ama evlat gülünce, ışır gözlerinin içi.
Anneler, kendileri için değil; evlatları için hayal kurarlar. Onların üzülmesiyle gece uykuları kaçar, onların sevinciyle yorgunluklar buhar olur. Çocuk sabah mutlu uyanmışsa, annenin gün boyu taşıyacağı en kıymetli süs, işte o tebessümdür.
Yara alır ama belli etmez kimselere,
Sözcükleri değil, kalbiyle sarar seni.
Sen “iyiyim” desen, o bin kere inanmak ister,
Yalandan bile olsa, huzura muhtaçtır anneler.
Ne ister ki bir anne? Gösterişli hediyeler, büyük başarılar değil aslında... Kalpten gelen bir “iyiyim anne” yeter. “Merak etme” dediğinde çocuk, annenin içi biraz olsun rahattır. “Bugün güzel geçti” dese, annenin gözleri parlar.
Bir ödevi biter, binlerce hayal kurulur,
Gizlice gururlanır seninle, sessizce ağlar.
Sen her adım atarken geleceğe doğru,
O geride kalır ama hep seninle senin yanında.
Belki hiç dile getirmez ama her anne, çocuğunun kalbini dinler en çok. Kalpten kalbe bir bağdır bu. Söz gerekmez. Çocuk suskunsa, anne hisseder. Gözleri uzaklara dalmışsa, içinde bir fırtına varsa, anne bunu avuçlarının arasında tutar gibi taşır.
Mutluluğunla büyür içindeki bahar,
Her gülüşünle yeniden başlar baharlar.
Yorulsa da, kırılıp dökülse de içten içe,
Sen mutluysan, dünya dönmeye değer der.
Ve çocuğu bir gün gelir, gülerek anlatır ya “Bugün çok güzel geçti.” İşte o an annenin içinde bir çiçek açar. Görünmezdir belki ama kocaman, rengârenk, kokusuyla tüm günü sarar.
Anneler güçlü görünür. Ama güçleri, kendi mutluluklarından değil; çocuklarının tebessümünden gelir. Onlar iyi oldukça, anneler nefes alır. Onlar huzurluysa, anneler hayata teşekkür eder.
Çünkü bir annenin mutluluğu ve gülüşü,
Kendi sevinciyle değil sen sevinince başlar ,
Senin gözlerinde yansıyan bir gülüşle
Annenin günü ve gülüş o ışıkla başlar.
Çünkü anneler…
Çocukları mutlu olunca, sessizce gülümserler.
Ve o gülümseme, bir ömrün en güzel duasıdır.
