I

Daha iyi olmakla farklı olmak apayrı şeylerdir. Özgünlük ise sanatın bercestesidir.

II

Kilitli kapının olan biteni sakladığı sanısı, bir yanılsamadır sadece

Aldatırken hep

En çok kendini aldatır insan

III

Öyle harfler vardır ki sözcüğünden kopsa da çekim alanından çıkamaz onun. Tıpkı ay gibi onunla birlikte döner durur; dünyanın uydusu olarak tanımlansa da medcezir hareketleriyle hep etkindir.

Ayrılık nasıl da görece bir boyutudur hayatın / kâinatın döngüsünde.

IV

Göründüğünden genç olmak

Hurufatın işidir en çok

V

Bitimsiz bir metinde

Titreşip durur harfler

Gök kapaklı bir kutuda

Makas değiştirdiği gidenle gelenin

Trendi ırmak

Onca suret düş kanatlarındaki

Tersin akıyordu vakitler

O gök kapaklı kutuda

VI

Kendinden yola çıkarak yazmak pergelin sabit ayağıdır, kalem ise gezen ucu. Bu ifadedeki “kendi” kavramı ilk okumada benmerkezci olarak algılanabilir. Ancak o da pergelin yazan ayağıyla birlikte dönerek, adeta kamera arkası metinler biriktiren bir kayıt merkezidir.

VII

Eşikler çizerken şeylere, okura kapılar da açan metinler. Mürekkep balığı kemiğinde bilenmiş harfleriyle.

VIII

İçe dönük gibi duran metinleri tersin okumak varsıllaştırır bizi

Hep ve hiç sarmalında

IX

Gök kubbede biriken seslerin

Cümle titreşimlerle birlikte

Uzaya sıçrama eşiği olması

O harf ötesine geçiş

Analitik okuma dersi olmalı

Üst-gerçekçilik mi demeliydim yoksa