Bazen yürüyememek bile bir farkındalık yaratıyor.
Bu hafta patika yoktu, yürüyüş yoktu. Sabahın serinliğiyle uyanmadım, sırt çantamı taşıyamadım. Ama bu eksiklik; doğanın bedenim ve ruhum üzerindeki etkilerini yeniden düşünmemi sağladı.
Doğada olmak; yalnızca güzel manzaralar görmek değil.
Bu; omuzlarındaki yükü yere indirmek, şehir sesinden uzaklaşınca kendi iç sesini yeniden duymaktır.
Fiziksel olarak bir yürüyüş; kalp sağlığına, akciğer kapasitesine, kas gücüne katkı sağlar. Ama belki de daha kıymetlisi, zihinsel detoks etkisidir.
Gözünü yeşile sabitlemek, su sesiyle düşünmek, sessizlikte yürümek... Bunların her biri modern hayatın hızına kısa bir “dur” deme şeklidir.
Yürüyüşlerde bedenin sınırlarını tanır, doğayla mücadele eder ama sonunda daha güçlü hissedersin.
Bu dayanıklılık; sadece doğada değil, hayatta da işe yarar.
Bu yüzden, doğada kazandığım bu dengeyi sadece kendim için değil, başkaları için de kullanmak istedim.
2019 yılında Destek AFAD gönüllüsü olarak bu yolculuğa başladım.
İlk yardım, yangın, arama-kurtarma, çadır kurma, psikososyal destek gibi birçok eğitim aldım.
Çünkü güçlü olmak, sadece dik yokuşları tırmanmakla değil; ihtiyaç anında orada olabilmekle anlam kazanıyor.
Bu yolculuk bana sadece doğada değil, hayatın her anında sağlam durmayı öğretti.
Yakın çevremden başlayarak insanlara yardım edebilmek, kriz anlarında soğukkanlı kalabilmek…
Bunlar küçük gibi görünen ama derin anlamlar taşıyan güçler.
Toplum için bir şeyler yapabilmenin verdiği huzur, aldığım eğitimler ve edindiğim tecrübelerden aldığım özgüven, günlük hayatımın her köşesine dokunuyor.
Bu hafta yürüyemedim. Ama kendime şunu sordum:
"Doğa bana ne kattı?"
Cevabı çok netti:
Güçlü bir beden, dayanıklı bir zihin ve temiz bir ruh.
Haftaya yakın arkadaş grubumla, kulüpten bağımsız, daha zorlu bir kamp deneyimi bizi bekliyor. Daha öncekiler gibi bu sefer de attığım her adımı bu farkındalıkla atacağım.
Çünkü doğada kazanılan güç, sadece patikada kalmaz. Hayatın her alanına sızar.
Geçen hafta, eğilip yeniden doğrulan o an, bu hafta içimde saklı bir güç oldu. Kimsenin fark etmediği küçük bir kıpırtı gibi, bana hayatın en sessiz ama en sağlam yanını hatırlattı.”
Son olarak;
“Her yıl ormanlarımızın sessizliğini bozan yangınlar, doğanın ne kadar kırılgan olduğunu hatırlatıyor.
Bizim görevimiz ise bu kırılganlığı koruyacak bilinç ve duyarlılığı içimizde taşımak, her zaman daha dikkatli olmak.”
