Hatta o kadar ki, Mescidi Nebevi de Hıristiyanlara ibadet etme izni vermiştir. Yani, mescitte bir köşeyi bölerek sanki Kilise gibi ibadet etmelerine müsaade etmiştir. Olay şudur:
Büyük müfessir, Allame İbni Kesir’in beyanına göre Arabistan’ın belli başlı beldelerinden biri olan ve Hıristiyanların yaşadığı ve hüküm sürdüğü bir yer olan NECRAN HIRİSTİYANLARINDAN 60 kişilik bir gurup Medine’ye R.SAV.i ziyaret edip Müslümanlıkla ilgili birtakım sorular sormak, bilgi almak için Medine’ye geliyorlar. Bu sırada zaman içerisinde ibadet etme ihtiyaçları ortaya çıkıyor. O sırada Medine’de bir kilise mevcut değil. Hıristiyanlıkta ibadetler ancak Kilisede yapılır. Öyle ise toplu halde bir yerde ayin yapmaları zorunlu oluyor. Peygamberimize müracaat ediyorlar. R.SAV. bu Hıristiyan guruba peygamber mescidinin bir kenarında bir yer gösteriyor ve orada ibadetinizi yapın, diyor. Sahabiler camiyi kiliseye çeviriyorlar, ceplerinden hacları çıkararak ona tapıyorlar, bu olabilir mi, ya Resulallah diyerek peygambere itiraz etme cüretini gösterenler oluyor. Fakat peygamberimiz, efendimiz inançlara saygı göstermenin önemini onlara anlatarak onları ikna ediyor.
Şimdi vicdanen düşünelim. Bu olaya bugün bile izin verilebilir mi? Mesela bugün Ulu Cami’de Hıristiyanlar gelse, hac çıkarsalar, ibadet etseler Müslümanlar bunu hoş karşılar mı? Evet, İslam’ın gayrimüslimlere başka inanç guruplarına olan hoşgörüsü, saygısı olarak bunun üstünde bir örnek gösterilebilir mi?
Bu düşüncedir ki, bu anlayıştır ki İslam’ı 10 sene gibi kısa bir zamanda 3 milyon kilometre kareye ulaştıran, bir toprak, bir vatan elde etmelerine sebep olmuştur. Hz. Muhammed SAV. M. 610 yılında peygamber olmuş, Miladi 622 yılında Mekke’den Medine’ye hicret etmiş, Mekke’nin fethiyle vefatı arasında 10 sene gibi kısa bir zamanda Müslümanlığı Umman Denizinden alıp taa Afrika çöllerine kadar götürmüştür ve İslam ülkesi 2 milyon metrekareye ulaşmıştır.
20. Asrın en büyük araştırmacı bilginlerinden olan alim ve fazıl kişi Muhammed Hamidullah, Peygamberimizin Savaşları adlı eserinde bu hususu enine boyuna araştırmış, hatta İslam’ın yayılışındaki sebepleri ortaya koyarken, bu hususu da açıklamıştır.
Hz. Ali R.A. irili ufaklı 84 harbe iştirak ettim. Hiçbir harpte hasmım bana kılıç kaldırmadan ben kaldırmadım ve hiçbir kimseyi bana hücum etmeden önce hücum edip öldürmedim. Bu kadar harpte yani 10 senelik zaman içerisinde düşmanla yapılan harplerin tamamı savunma amaçlıdır ve öldürülen düşman askerinin sayısı 400’ü geçmemektedir, hatta 250 diyen vardır. Şehitlerimizin sayısı da 10 senenin ayı kadardır yani 250’ye varmamaktadır.
İşte bu inanca gösterilen toleransın, hoşgörünün bir belgesidir. Bu günün batı anlayışı Akif’in ifadesiyle düşmanlıkta tek kişi kalmış canavar dediği İslamafobi diye isimlendirilen ve İslam’ı terörle özdeşleştirmek isteyen batı anlayışı yüce dinimize hakaret etmekte, bu gibi çok önemli hoşgörü örneklerini göz ardı ederek Müslümana, Müslümanlığa saldırmaktadırlar.
SORU 3
Peki, toplumda ve toplumlarda hoşgörü ortamı nasıl sağlanır, bunun şartları nedir? Huzurun temeli olan hoşgörüyü nasıl umumileştiririz, yaygınlaştırırız?
CEVAP 3
Hoşgörü ortamının sağlanmasının birinci şartı konum, içinde bulunduğumuz şartlar ne olursa olsun muhataplarımıza karşı tüm söylem ve eylemlerimizde karşımızdakilere sempati, sevecenlik bir yaklaşımla kendimizi onun veya onların yerine koyarak yani empati yaparak yumuşak bir yaklaşım sergilemeliyiz. Asla sinirlenmeliyiz, gerilmemeliyiz, öfkelenmemeliyiz. Çünkü öfke aklı esir eder. İnsanın aklını başından alır ve hoşgörünün birinci düşmanı öfkedir.
Fakat öfkeyi yenmek zordur. Çünkü, öfke kıldan ince, kılıçtan keskin bir köprüden geçmek kadar zordur. Ama onu halletmenin çaresi de hoşgörülü davranmaktır. Bunu başarmaya mecburuz.
Bu hususu sağladığımız anda mutlaka hem kendimizi, hem de muhataplarımızı zafere ulaştırmış, kötülüklerden, hatır ve hayale gelmeyen felaketlerden kurtarmış oluruz. Demek ki hoşgörü sağlamanın birinci şartı empati ve sempatili olmaktır. Yani daima kendinizi muhataplarınızın yerine koyarak, ben onun yerinde olsam ne yapardım diyerek kendimizi hoşgörü ortamında bulmalıyız.
(SÜRECEK)
