Aydan KIYILMAK
Eğitmen / Danışman / Profesyonel Koç
Geçmiş ve gelecek…
İkisi de zihnimizin en çok meşgul olduğu yerler. Bazen geçmişin içinden çıkamıyoruz, bazen geleceği kurgularken kayboluyoruz. Oysa hayatın tam da içinde yaşandığı o yer: “şimdi”. Geçenlerde Yeşim Türköz’ün "Büyü Dükkanı"nı okudum ve kitapta karşıma çıkan birkaç cümle, bu gerçeği tüm yalınlığıyla hatırlattı bana:
“Geçmiş ve geleceği birbirinden ayıran tek çizgi, içinde bulunduğumuz andı ve biz, çizginin kendisinden çok, onun birbirinden ayırdıklarıyla ilgileniyorduk.”
Ne çok şey anlatıyor bu cümle. Hayat aslında tam o çizgide yaşanıyor. Ama biz ya geçmişin izlerini taşıyoruz ya da geleceğin gölgesinde yaşıyoruz. Oysa çizginin tam üstünde, şu anda, neler olup bittiğini fark edebilsek… Belki de asıl hayat o zaman başlayacak.
Zihnimiz geçmişte yaşanmış bir olayın duygusunda, ya da henüz gelmemiş bir günün planında kaybolurken, bu an gözümüzün önünden sessizce akıp gidiyor. Ve çoğu zaman, elimizde olanı fark etmeden geçiyoruz.
Kitapta geçen bir başka cümle,
“Güllere ulaşmak için papatyaları eziyorsunuz.”
Ne kadar tanıdık değil mi? Uzakta daha güzel olduğunu düşündüğümüz bir hayalin peşinden koşarken, yakınımızdaki güzellikleri fark etmiyoruz. Bir gün gerçekleşmesini beklediğimiz büyük mutluluklar uğruna, bugünün küçük neşelerini görmezden geliyoruz. Oysa belki de en güzel çiçekler, hemen yanı başımızda açıyor.
Geçmişe özlemle, geleceğe kaygıyla bakarken bugünün sessiz güzelliklerini kaçırıyoruz. Bir tebessümü, bir dokunuşu, bir kuş sesini, bir çocuk gülüşünü... Belki de en çok onları ezip geçiyoruz, “güle” ulaşacağımızı sanırken.
“Geçmiş, uğurladığımız bir misafir; gelecek ise henüz tanımadığımız bir yabancı.”
Gerçek yalnızca burada, bu çizgide. Ve o çizgi bize sabırla, her gün yeniden sesleniyor:
“Burada mısın?”
Bu kitabı okuduktan sonra yeniden sordum kendime: “Burada mıyım?
Gördüğümle, duyduğumla, hissettiğimle gerçekten burada mıyım?”
Belki sen de bu yazıyı okurken bir an durursun ve sorarsın kendine:
“Şu anda, tam olarak burada myım… ?”
Çünkü hayat, sadece o çizgide akıyor.
Ve o çizgi, biz fark ettiğimizde gerçek bir yaşama dönüşüyor.
