'Bizleri mutlu eden insanlara şükran duyalım, çünkü onlar ruhumuza çiçekler açtıran büyüleyici bahçıvanlardir '
Marcel Proust
*
Neden , neden ?
Bu kadar çoraklaştı insan. Bana kalırsa bir tek nedeni var bunun.
İnsan insanı bir makine gibi gördü. Hele hele kapitalizm de bunu kamçıladı. Şimdi insanlar düşünürler, yahu biz bir hata yaptık, yanıldık bir yanlışa düştük diyorlar ama ne yapacakları da tam olarak belli değil gibi.
İnsanın bir moral, moralite yanı var, onu unuttuk, sakatladık. Oysa İnsanın ilgiye, sevgiye ihtiyacı var.
Bir ilintiye, bağa, bağlantıya ihtiyacı var.
Sevgi bir ilgidir. Bir şeye dokunmaktır. Sevgi nerede var ise orada hayat vardır.
Sevgi dolu bir insan öteki insanlarla ilgilidir, öteki canlılarla ilgilidir.
İstanbul/ Eyüp Sultan’da yaralı bir leylek vardı. Ve orada insanlar ona bakıyorlar, yediriyorlar içiriyorlardı.
Leylek te yaralı kanadı ile orada rahat rahat geziyordu. Çünkü emindi. Kendisiyle ilgilenecek birileri vardı.
Birçok örnek var, hangisini anlatayım.
İlgi ve sevgi dağları deler, Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı hikayeleri neden var. Sevgi o kadar kuvvetli birşeydir ki onarır, tamir eder, iyileştirir.
Çiçeklere arının bir ilgisi vardır. Neden vardır? Çiçekten bal alır, onu döller . Karşılıklı bir alış veriş vardır. Ayaklarında polenler vardır.
Büyük bir ekosistem mevcuttur. İnsan insana muhtaçtır. Hem de çok muhtaçtır. Benim hiç kimseye ihtiyacım yok de bakalım ne hale düşersin.
Sen tanrı değilsin.
'Acılar paylaştıkça hiç olur, mutluluklar paylaştıkça hep olur.'
İlgilenmezsen insanın acısı hafiflemez, ilgilenmez isen sevinci, mutluluğu çoğalmaz.
İnsan kendini gerçekleştirme imkânı bulamaz. Ve, ve de vermenin derin hazzını duymaktan yoksun kalır.
Hayata, hayattaki mucizelere hayranlık duymak bir çok şeyin kapısını aralar. Her şey birbirine yardım ediyor.
Yaratıcı kudret bunları öyle yaratmış ki bir saygı duymak gerek. Hayata saygı çok önemli bir husustur. O yüzden ki bunu ıskalamamak zorundayız.
Sevgimizi bildirmekten korkuyoruz. De yahu de! Korkma bunu derken bir kaybın olmaz, bir yanın yamulmaz. Bir hayat soluğudur bu.
Ruhsal yanı ihmal edilmiş bir insan için pek zordur bu. Sevmemiş, Sevgi gösterememiş bir insan kurur, solar . İnsan sevgi ile beslenir.