AYDIN ÖLÜMÜ!

Aydın sözcüğü; öngörüleriyle topluma ışık tutan insan demektir. Medyadaki gazeteci, yazar, televizyoncu, bilim insanı, sanatçı, öğretim görevlisi, halk önderi gibi insanları kapsar…
Ülkemizde, gazeteci- yazar Sabahattin Ali ile başlayan aydın kaybı, yıllar içinde hep devam etmiştir.1990’larda yoğunlaşan aydın suikastları yüzünden o sürece “Aydın Kıyımı” yılları demek yanlış olmaz!
Tam 23 yıl önce, gazeteci- yazar Uğur Mumcu 24 Ocak 1993 tarihinde Ankara’da, Karlı Sokak’ta evinin önünde, arabasına yerleştirilen bombanın patlaması sonucunda öldürülmüştü. Günün Başbakanı, Yardımcısı ve İçişleri Bakanı toplumda büyük üzüntü ve tepkiye yol açan olay karşısında: “ Bu cinayeti aydınlatmak, hükümetimizin namus borcudur!” demişlerdi… 23 yıl geçmesine karşın, olay aydınlatılmamış, toplum vicdanı rahatlamamıştır…
Uğur Mumcu’nun araştırmacı gazeteciliği sonraki kuşaklar için bir tür izlenilen yol, yöntem, ekol olmuştur… Aklımıza, elinde tek silahı kalem olan öncü, korkusuz, cesur yürekli araştırmacı-gazeteci olarak Uğur Mumcu gelir. Belleklerimize böylece kazınmıştır! Aydınlara nasıl kıyılır, neden öldürülür?
Aydınlar ölmemeli!
Şair-yazar Yaşar Tülüş Üstadım, Uğur Mumcu’nun ölümü üzerine yazdığı şiirle duygularımızı dillendirmiş…

UĞUR'CASINA
Ben insanım, be insanım!
Severim, sevgim silahım!
Ve karanfil... Ve güvercin...
Ve... Dostluk amacım!
Ben konuşurum, ben düşünürüm,
Ben yazarım... Ben insanım!
Siz öldürenler, silah çekenler...
Bomba düzenler...
Öldürürken gülenler...
İnsan olamazsınız, acımasızsanız...
Doğurmamıştır, sizi analar!
Babasızsınız!
İnsanım ben, kötü söz söylemem,
Söyleyemem!
Siz... Aşağılanmanın, alçaklığın
En sonsuzuna-diyemem-
Ben insan dövemem, işkence edemem...
İşkencenin en kahpecesine-yapamam-
Layıksınız!
Ben aydınım, ben Mumcu’yum!
Ben Emeç, ben Üçok, ben Aksoy’um...
Biz aydınız!
İnsanlığa aşığız, yok insana kinimiz!
Aydınlar yılmaz, aydınlar ölmez!
Bize kıyanlara acıyoruz...
Çünkü aydınlar kin gütmez!
Ben aydınım!
Ben Lorca, Neruda; Nazım’ım...
Dostluk, insanlık için yazarım...
Hiç kimseyi vurmadım...
Onun için sonsuza kadar yaşarım!
Sen Franco, sen Mussolini, sen Hitler.
Sen Pinochet, sen Bush, sen Evren!
Sen insana saygısız şeriatçı düzen!
Öldürdünüz, tarihin batağına gömüldünüz.
Hazırsınız, gömülmeye kiminiz!
Ben insanım, ben Uğur Mumcu’yum!
Beyaz karın üzerinde, beyaz çarşaf altında
Yatan cansız bedenim!
Açık alın, tertemiz binlerce beyinde...
En önde gidenim!
Bilirim ki,
Uygar, demokrat bir ülkede!
Barışçı bir dünyada !
BEN BOŞUNA ÖLMEDİM!
24 Ocak 1993
Yaşar TÜLÜŞ